Czasem wiesz, że chcesz powiedzieć „nie” – a i tak mówisz „okej, pewnie”. Nie dlatego, że nie masz odwagi, bo masz. Ale po drodze są dziesiątki myśli. Czy kogoś nie zranię? Czy będę zrozumiana? Czy nie wyolbrzymiam? Czy nie przesadzam? Czy oni się nie obrażą?

A potem ten znajomy ścisk w brzuchu. To uczucie, że mogłaś zrobić coś lepiej. Że jesteś trudną osobą. Że znowu jesteś „tą, która zawiodła”. Że może lepiej było siedzieć cicho, jak zawsze.

Może nawet znasz już schematy stawiania granic i wiesz, jak powinno się to robić. Ale kiedy przychodzi do rozmowy – wszystko znika. I zostajesz sama, z pustką w głowie, gorącymi policzkami i myślą, że może to wszystko nie jest dla ciebie. Że może ty już taka jesteś – zbyt emocjonalna, zbyt wrażliwa, za bardzo chcąca żeby inni byli zadowoleni.

Ale co jeśli… nie jesteś? Co, jeśli po prostu nikt ci nigdy nie pokazał, jak być dobrą i dla innych, i dla siebie?

Dołącz do tego warszatatu, jeśli:

– Próbowałaś stawiać granice, ale potem nie mogłaś spać bo w głowie mieliłaś każde słowo raz po raz.

– Boisz się, że ktoś powie „zmieniłaś się” i „nie poznaję cię” – a przecież ty wiesz, że chodzi tylko o to, że nie dajesz się już tak łatwo przekonać do tego, co chcą od ciebie inni.

– Często czujesz się winna, gdy odmawiasz, jakbyś naprawdę zrobiła coś złego. I zaczynasz wątpić, że w ogóle masz prawo do bycia asertywną.

– Masz wrażenie, że inni nie biorą twoich granic na poważnie – jakby to była tylko propozycja do negocjacji.

– Czasem po rozmowie nie potrafisz wrócić do siebie – analizujesz, wątpisz, czujesz się złą córką, okropną przyjaciółką…

– Nie wiesz, co mówić i stres paraliżuje cię tak, że w głowie jest pustka, więc nie pozostaje ci nic innego, jak zgodzić się na wszystko, jak zawsze.

– Masz dość tego, że twoje granice są dla innych ludzi jak problem, który trzeba rozwiązać, a nie jak coś, co jest ważne dla ciebie.

– Marzysz o tym, żeby stawiać granice i… poczuć ulgę zamiast wstydu i niepewności.

To będzie spokojny wieczór spędzony w gronie kobiet, które czują podobnie. Bez ocen, bez presji. Z ćwiczeniami, które przypomną ci, że możesz być dla siebie ważna. I że nie musisz wybierać pomiędzy byciem dobrą, a byciem sobą.