Związek z wysoko wrażliwą osobą może być pełen miłości i zrozumienia, ale może też być źródłem konfliktów i ciężarem dla obu stron. Wszystko zależy od tego, jakie zachowania panują w związku i czy partnerzy nawzajem rozumieją swoje potrzeby i tendencje. Dla wysoko wrażliwych osób może pojawić się w związku wiele wyzwań. Jednak najważniejsze jest to, by pamiętać, że każda relacja ma swoje trudności – i zazwyczaj do ich przezwyciężenia potrzeba samoświadomości oraz chęci współpracy obu stron.
Kim jest wysoko wrażliwa osoba?
Jeśli nadmiernie analizujesz docierające do Ciebie informacje, doświadczasz częstego przeciążenia bodźcami, posiadasz duże pokłady empatii i zauważasz niuanse otoczenia, możesz należeć do wysoko wrażliwych osób (WWO). Są to osoby, które przez różnice w budowie układu nerwowego doświadczają świata na innym poziomie – głębiej, mocniej, intensywniej. Szacuje się, że co 5 osoba na świecie należy do osób z cechą wysokiej wrażliwości.
Jak wygląda związek z wysoko wrażliwą osobą?
Wysoko wrażliwe osoby mają pewien wspólny zestaw cech, które wpływają na to, jak zachowują się w związku. Z pewnością pomoże tutaj wiedza na temat wysokiej wrażliwości i cech, które się z nią wiążą.
Warto jednak pamiętać, że każda wysoko wrażliwa osoba jest inna. Na osobowość składa się bowiem wiele cech, doświadczeń i warunków genetycznych, które wpływają na zachowania, tendencje i potrzeby danej osoby. Zachęcam więc do tego, by pielęgnować samoświadomość i samopoznanie – oraz by starać się poznawać również swojego partnera. Mogą być w tym pomocne wspólne rozmowy, ćwiczenia lub czytanie książek, które ułatwią rozumienie i szanowanie odmienności.
4 wyzwania dla wysoko wrażliwej osoby w związku
Ponieważ każda wysoko wrażliwa osoba posiada swój wyjątkowy, niepowtarzalny zestaw cech i tendencji, również trudności, których doświadcza w związku mogą się trochę różnić. Oto jednak najczęstsze wyzwania osób wysoko wrażliwych w związku oraz proponowane rozwiązania:
Wyzwanie #1: Nadmierne analizowanie zachowań i słów partnera
Czy zdarza Ci się wyciągać pochopne wnioski na podstawie zachowania lub słów Twojego partnera – które potem przeradzają się w niepotrzebną kłótnię pomiędzy Wami? Osoby wysoko wrażliwe mają tendencję do głębokiego analizowania informacji i wyłapywania niuansów, których inni zazwyczaj nie dostrzegają. Z tego powodu dla WWO może być to naturalne, by zgłębiać i interpretować znaczenie poszczególnych gestów czy zwrotów, jakie ich partner użył wobec nich. Niestety, u drugiej strony często może to rodzić frustrację – bo to, co dla WWO jest ważnym sygnałem, o którym chce porozmawiać, dla nie-WWO jest to „szukaniem dziury w całym”. I sprzeczka gotowa…
Rozwiązanie: Pielęgnujcie w związku szczerość i zaufanie.
Otwartość i szczerość są fundamentem każdego związku – również związku z wysoko wrażliwą osobą. Zacznijcie praktykować regularne szczere rozmowy. Co jakiś czas przeznaczajcie chwilę na to, by otworzyć się przed sobą i powiedzieć o tym, co czujecie i czego potrzebujecie od siebie nawzajem. Dzięki temu jako WWO upewnisz się, że poprawnie interpretujesz zachowanie i intencje Twojego partnera. Możecie też popracować nad budowaniem zaufania w związku. Pomoże Ci to odzyskać wewnętrzny spokój i pewność, że nie musisz dłużej zgadywać, co Twój partner (być może) chce Ci przekazać. Natomiast jeśli nie potrafisz pozbyć się nadmiernego analizowania w Twoim związku i męczą się lękowe myśli, zerknij na mój filmik o lękowym stylu przywiązania, bo warto szukać rozwiązań głębiej.
Wyzwanie #2: Przyjmowanie w związku roli rodzica/opiekuna
Czy zdarza Ci się troszczyć wyłącznie o swojego partnera, a swoje własne pragnienia i potrzeby zrzucać na dalszy plan? Osoby wysoko wrażliwe posiadają duże pokłady empatii i współczucia dla innych. Jest to niezwykle ważna cecha, która jednak może powodować, że WWO nadmiernie troszczą się o swojego partnera, przyjmując w związku rolę opiekuna. Stwarza to sytuację podobną do relacji rodzic-dziecko. Rodzicem jest tutaj osoba wysoko wrażliwa, a rolę dziecka przyjmuje jej parter. Brak balansu i samodzielności w dbaniu o własne potrzeby nie jest korzystny dla związku, a w skrajnych przypadkach może nawet doprowadzić do współuzależnienia.
Rozwiązanie: Naucz się rozpoznawać i dbać o własne potrzeby.
Kluczem do poczucia spełnienia w związku jest dla wysoko wrażliwej osoby stałe monitorowanie tego, co czuje i czego potrzebuje. Dzięki swojej wrażliwości i empatii potrafisz rozpoznawać potrzeby innych – teraz czas, by zwrócić się do siebie. Zaopiekuj się sobą tak jak opiekujesz się swoim partnerem. Zapytaj siebie, czego potrzebujesz i czego pragniesz, by poczuć się lepiej. Każdego dnia postaraj się działać w zgodzie ze sobą i tym, co czujesz. Dzięki temu Wasz związek odzyska zdrową równowagę, a Ty – spełnienie, gdy zaczniesz brać pod uwagę własne potrzeby.
Wyzwanie #3: Brak granic i przestrzeni do bycia osobno
Czy czujesz, że większość Twoich działań i myśli w ciągu dnia dotyczy Twojego partnera lub związku? Poczucie bycia jednością ze swoim partnerem może wydawać się bardzo dobre i przyjemne, jednak zdrowe granice potrzebne są każdej relacji dla jej lepszego funkcjonowania. Jako osoba wysoko wrażliwa prawdopodobnie bardzo angażujesz się w Twój związek. Jednak być może przelewasz całą swoją miłość, troskę i wyrozumiałość na swojego partnera – tak, że dla Ciebie, Twoich planów i marzeń nie zostaje już niemal nic. Rodzi to sytuację, gdzie nie jest jasne, które z przekonań, zwyczajów, opinii i pragnień są Twoje czy Twojego partnera. Często może to doprowadzić do zatracenia się w związku. Odnajdując siebie w takim punkcie możesz poczuć, że w Twoim związku brakuje równowagi, a gdy Twój partner oddala się lub wyjeżdża – zupełnie nie wiesz, jak spędzić czas w pojedynkę.
Rozwiązanie: Zadbaj o jasne i zdrowe granice w związku.
Bardzo ważne dla wysoko wrażliwych osób jest to, by stworzyły w swoim związku zdrowe granice, dzięki którym czują się bezpiecznie. Takie granice, które z jednej strony nie są agresywne ani ekspansywne, a z drugiej strony – szanują odmienność partnerów i ich prawo do własnej przestrzeni. Tak naprawdę nawet czas spędzony osobno jest budujący dla związku – jest to czas, kiedy każdy z partnerów rozwija siebie i zbiera doświadczenia, którymi będzie mógł później podzielić się ze swoją drugą połówką. Spróbuj zastanowić się więc, w jaki sposób możesz rozwinąć siebie. Być może jest coś, co kiedyś sprawiało Ci przyjemność, ale już tego nie robisz? Zwróć również uwagę na relację, jaką masz ze sobą – czy obdarzasz siebie wsparciem, czy potrafisz się sobą zaopiekować, czy rozwijasz swoje pasje i marzenia? Zadbaj o równowagę, której potrzebujesz.
Wyzwanie #4: Poczucie braku zrozumienia ze strony partnera
Czy często czujesz, że Twój partner Cię nie rozumie ani nie wspiera tak, jak tego potrzebujesz? Osoby wysoko wrażliwe mają odmienne potrzeby i stawiają czoła wyzwaniom, których inni nie doświadczają. Często odczuwają też te same sytuacje w inny sposób – na przykład nie-WWO będzie świetnie bawić się na koncercie, na którym WWO dozna przebodźowania i rozdrażnienia. Te różnice w potrzebach i odbieraniu świata mogą powodować nieporozumienia w związku, dlatego ważne jest to, by nawzajem poznawać siebie.
Rozwiązanie: Edukuj swojego partnera na temat wysoko wrażliwych osób.
Ogromnie ważne w związku jest to, by rozumieć zarówno nasze zachowania, jak i zachowania naszego partnera. Jako osoba wysoko wrażliwa możesz opowiedzieć swojemu partnerowi o charakterystycznych cechach związanych z wysoką wrażliwością lub wytłumaczyć, co Ci pomaga, gdy doświadczasz nadmiaru bodźców. Zapytaj również o to swojego partnera – o to, co jest dla niego wyzwaniem albo jak możesz go wspierać w trudnych chwilach. Poświęćcie ten czas na to, by poznać siebie nawzajem i zrozumieć, czego każde z Was potrzebuje od drugiej osoby. Możesz też podesłać swojemu partnerowi artykuł „5 rzeczy, które warto wiedzieć, będąc w związku z WWO”.
Można być wysoko wrażliwą osobą w szczęśliwym związku!
Jeśli należysz do wysoko wrażliwych osób, możesz odczuwać to jako wadę lub przeszkodę na drodze do zbudowania szczęśliwej relacji. Pamiętaj jednak, że wysoka wrażliwość nie jest zaburzeniem ani chorobą. To zestaw tendencji i cech, które nadają Ci konkretnych potrzeb. Gdy je zrozumiesz i nauczyć się je szanować, przestaną jawić Ci się jako ograniczenia.
Nie zapominaj też, że naprawdę każdy związek ma swoje wyzwania, sprzeczki i wymaga pracy ora zaangażowania. Najważniejsze jest to, by dwie osoby chciały się wzajemnie poznawać, uczyć siebie i rozwijać się – razem i każda z osobna. Gdy będą dobrze znać własne cechy, tendencje, zachowania, potrzeby, pragnienia, techniki radzenia sobie z trudnościami – i będą świadome tego, jak to wygląda u drugiej połówki – będą mogły stworzyć związek pełen wsparcia i miłości, w którym każda ze stron czuje się szanowana, akceptowana i kochana.
Daj proszę znać w komentarzu – czy jako wysoko wrażliwa osoba doświadczasz takich wyzwań w swoim związku? Który punkt jest Ci najbliższy?
Z miłością, Paulina
autor i źródło zdjęcia: Ba Ti, Pexels
6 odpowiedzi
Hej 🙂 Mimo tego, że mam cudownego partnera i mamy bardzo dobre relacje ze sobą. Od zawsze akceptował że jestem bardziej wrażliwa, płaczliwa od innych zawsze jak chciało mi się płakać to nie powstrzymywał mnie tylko mówił że jak potrzebuje to żebym płakała.
Jednak po przeczytaniu tych punktów myślę że chyba jestem w każdym po trochu.
Pozdrawiam i Wesołych Świąt 🙂
Przytulam mocno, mam nadzieję, że Twoje święta były cudowne! ❤️
Witam.
Czwarte wyzwanie to coś co doświadczam od początku naszego związku. Brak zrozumienia ze strony partnerki jest powodem bólu psychicznego, poczucia braku zrozumienia, samotności i bezradności. Nie rozumie mnie pomimo iż tłumaczę jej swój charakterystyczny sposób odbierania tych samych sytuacji. Narażony jestem na ciągłe negatywne ocenianie, pomimo iż spędzamy razem prawie każdą wolną chwilę, to gdy chcę poczytać książkę to mówi że mam ją gdzieś bo nie poświęcam jej czasu, że widocznie jest dla mnie Mało ważna i tak krok po kroku przestałem poświęcać czas na to co sprawia mi przyjemność ( majsterkowanie, czytanie książek).
Brak wsparcia z jej strony, oskarżanie mnie o jej złe samopoczucie, o to że jej nie wspieram choć jestem na każde jej zawołanie a raczej wyczuwam jej potrzeby z jej zachowania, emocji i błyskawicznie reaguje, ona nie komunikuje swoich potrzeb,to wszystko sprawia że czuję się nieważny oraz że pomimo moich usilnych starań wciąż słyszę że myślę tylko o sobie.
Dziwne jest to że żona przez sześć lat związku nie zadaje mi pytań dotyczących mnie czyli co lubię robić w wolnych chwilach, jaki jest mój ulubiony kolor, potrawa, jaki jestem.
O sobie mówi często, lecz zawsze tylko o tym czego nie lubi. Nigdy nie powiedziała mi jaki lubi Sex, jak lubi spędzać wolny czas, pomimo iż wielokrotnie o to pytałem, mówiła że spątanicznie, ale nie określiła co to znaczy, twierdzi że powinienem to wiedzieć skoro jesteśmy w związku.
,, Prosząc” mnie o to bym coś zrobił nie mogę jej odmówić bo przecież ona powinna być dla mnie najważniejsza, nie chce słyszeć że zrobię to jak skończę to co już zacząłem.
Tak naprawdę to doświadczam wszystkich czterech wyzwań, ale czwórkę doświadczam najmocniej.
Dodam jeszcze że czuję się non stop kontrolowany poprzez jej zachowanie, wychodzę z pracy o 13,jak zadzwonię do żony 13.07 to dlaczego tak późno, bo wczoraj dzwoniłeś 13.03 i tutaj pojawia się ta sama sytuacja, pewnie masz coś do ukrycia, a jak coś ukrywasz to jak mam ci ufać, ty masz mnie gdzieś.
Moje wyjaśnienia pogarszają sytuację, bo ty masz zawsze jakieś wytłumaczenie i się rozłącza, a te wszystkie sytuację są dla mnie bardzo stresogenne..
Radzę sobie jak mogę, kupiłem książki,, Wsparcie dla dorosłych synów z dysfunkcyjnych rodzin”, ponieważ z takiej rodziny pochodzę. Oraz,, Wysoko wrażliwi w toksycznej relacji ” oraz wiele innych zwiększających świadomość i rozwój.
Pozdrawiam.
Paweł.
Bardzo Ci współczuję… Mam nadzieję, że uda się Wam dojść do porozumienia. Pozdrawiam!
W związkach, gdzie jedna strona deklaruje WWO ważna pozostaje wysoka empatia partnera/ki.
Moj Partner niestety nie rozumie mojej wrazliwosci. Na początku była ona zaletą, teraz jest punktem zapalnym niemal codziennych sprzeczek. Mówi że nie ma już siły, że szukam dziury w całym, że przesadzam… A takie słowa bardzo ranią i powodują, że czuję się winna, nierozumiana i beznadziejna, nie zasługująca na miłość czy zrozumienie. Poprostu winna tych wszystkich klotni. Boję się odezwać, powiedzieć co się dzieje. Kiedy On pyta co się znowu stało, albo stwierdza, że ja zawsze sobie coś znajdę, że jestem naburmuszona, niezadowolona i widocznie nieszczęśliwa w związku z nim, ja probuje się uspokoić, ale łzy mimowolnie napływają mi do oczu. I awantura gotowa. On się piekli, że robię kino i znowu płacze beż powodu, a mi pęka serce, bo czuje się winna czasem wręcz zaburzona psychicznie.
Czuje, że relacja mi się sypie. Przeprowadziłam się do innego miasta, jestem tutaj sama, nie mam żadnych znajomych. Zrobiłabym dla niego wszystko. Bardzo go kocham…. Ale to jak reaguje na moją wrazliwosc mnie dobija, bardzo boli.
Boję się, że relacja zaraz się skończy. Ostatnio usłyszałam, że chciałby gdzieś mieć jakąś oazę, miejsce gdzie może zapomnieć o wszystkich codziennych trudach i problemach i myślał że to będzie właśnie w domu, ze mną. I tu powiedział, że Zawiodłam, bo ja jeszcze dokładam… często tlumaczy mi jakieś kwestie jak małemu dziecku. Boję się już okazywać cokolwiek. Nie chce się tak czuć ani go denerwować. Co mam robić. Odpuścić? Czy to nie jest partner dla mnie?
Wczoraj kupiłam mu książkę o osobach wysoko wrażliwych w relacjach, a sobie kilka poradników jak to wytłumic, uspokoić, nie być ciężarem dla Niego.
Mam takie poczucie, że do niczego się nie nadaje, jestem problemem, a moja wrazliwosc jest przeszkodą nie do przeskoczenia.
Ostatnio usłyszałam też, że on staje na głowie, biega za mną i robi co może, a ja nie doceniam niczego I tylko wynajduję sobie powody by sie przyczepic. Naprawde boje sie juz okazac smutek czy przygnebienie, a kiedy jestem przebodzcowana chowam to jak mogę usmiechajac sie na sile by tylko nie pomyslal znowu, że coś mi nie pasuje… często słyszę, że go krytykuje czy wpedzam w poczucie winy, a ja tylko próbuję tłumaczyć…. zazwyczaj kończy się irytacją, że on ma dużo na głowie, a ja mu dokladam, wymyslam problemy… że mogłabym czasem zrobić krok w tyl, dać sobie na wstrzymanie czy wziąć pod uwagę, że czuje za mocno i się trochę wycofać.
Co jest ze mną nie tak ?!
POMOCY! 🥺